Bu çalışma Yeşilçam Sineması’nın 1960-1975 yılları arasındaki, Bernard Shaw’ın aynı adlı eserinden hareketle çekilen Pygmalion uyarlamalarına ve benzer temayı sürdüren içerikteki filmlere dikkat yöneltmiştir. Yeşilçam toplumsal yaşamın içindeki gerilimleri kır-kent, Doğu-Batı, yoksul-zengin, medeni-ilkel gibi ikilikler düzeyinde ele almış, bu temaları melodramatik anlatı yapısı içinde şemalaştırmıştır. Aynı doğrultuda, bu çalışmaya konu olan, kadınların modernleşmesini öneren sayısız film çekilmiş, bu filmlerin ağırlıklı izleyicileri kadınlar olmuştur. Geniş bir tanımlamayla Pygmalion filmleri diyeceğimiz örnekler, Batı ile hep gerilimli bir temas kurmakla birlikte, hem Batılılık olarak kavranan bir modernliğin, hem de Doğu’nun gelenek ve değerlerinin bütünleştiği, ulusal kimliğe uygunlaştırılan ahlaksallaştırılmış bir “ideal kadın” imgesi üretmiştir. Öte yandan, iki kurgusal bedenin birleşiminden oluşturulan bu kolaj imge, Yeşilçam’ın toplumsal meselelere yaklaşımında s ürekli işleyen eril fanteziyi de somutlamaktadır. Ne var ki söz konusu filmler ulus-devlet modernleşmesi ve toplumsal cinsiyet bağlamlı makro ölçekli tartışmalarda konu edilmiş olmakla birlikte, film içeriklerinin kurguladığı erkeklik, kadınlık ve arzu ekonomisi nadiren ele alınmıştır. Toplam 17 filmin izlenmesine dayalı bu çalışmada filmlerin modernleşme ve toplumsal cinsiyet bağlamı kurulmakta, esas analiz ise arzu ekonomisi, otantiklik ve aşk teması etrafındaki tartışmalarla örülmektedir.
