Bir Odaya Sıkışmak: Büyümekle Çocukluk Arasında Kalmak

Bu çalışma ile 25-35 arası kentte yaşayan, çalışan ya da okuyan, evlenmemiş, aileleriyle yaşayan, kadınların evle kurdukları ilişkiye odaklanılmıştır. Kadınların evden ayrılarak, kendilerine ait bir yaşam kurmayı arzu ettikleri öngörüsünden yola çıkılarak yapılan çalışmada, ekonomik bağımsızlıklarına kavuşmuş dahi olsa kadınların evden gitmedikleri/gidemedikleri anlaşılmıştır. Bu gidemeyişin nedenlerine odaklanılan çalışmada, görüşülen sekiz kadın, ilk neden olarak ailelerine duydukları bağlılığı işaret etmiştir. Ancak görüşmelerin devamında kadınların, yaşam standartlarındaki düşüşten ürktükleri de ortaya çıkmıştır. Ailelerinin hala küçük bir çocuk gibi baktığı ve sarmaladığı kadınların bu yaşamdan sıkılmalarının yanında, bir tür çocuk kalmışlıkla karşı karşıya olduğu görülmüştür.