İnsan hikâyeleri kıymetli bilgi depolarıdır. 3-4 sene Çanakkale, Kaz Dağları’nda bir Türkmen köyünde, Tahtacı Alevileri ile birlikte yaşadım. Bu köy ölmekte olan bir köydü. Çocuk yoktu köyde, en son düğün 20 sene önce yapılmıştı. Yani öylece yaşlanmakta olan, yok olmak üzere olan bir köyden söz ediyoruz. Burada yaşayan kadınlar gerçekten ellerinde bastonla gezen, iki büklüm teyzelerdi. Ama yine bu kadınlar, her sene bahçelerini ekmeye gidiyorlardı. Her sene muhakkak bir iki şey, bir iki kök bitki yetiştiriyorlardı.
Güneşin AYDEMİR