Anneler Ne Yapar, Kızları Ne İster? İki Nesil Kadın Anlatılarında Bir Gecekondu Mahallesi

Kentin çeperlerinde yaşamlarını sürdüren kent yoksullarının gündeliğine odaklanan bu araştırma,
kent politikalarının ev ve mahalle düzlemindeki tezahürünü anlamaya çalışır. İzmir’in gecekondu
mahallelerinden Limontepe’de yaşayan kadınların kentsel dönüşüm süreci eşiğinde ev, mahalle ve
kent deneyimini inceler. Kendi çocukluğumun da geçtiği bölgede yürüttüğüm araştırma, mahallede
yaşayan iki nesil kadının hayat anlatılarına dayanır. Mahallelinin göç hikâyelerini, mahalle
kurulumunu, komşular arasında geliştirilen ilişkileri, Limontepe’de olma hâlinin kentle kurdukları
ilişkideki yerini, bu bölgenin hayat anlatılarındaki ağırlığını anlamaya çalışır. Meseleye kuşaklar
üzerinden bakarak mekân deneyimindeki süreklilik ve kopuşların izini sürmeye olanak tanır.
Mahalleli kadınların evlerinden kent hayatına uzanan mekânda nasıl aksiyon aldıklarını, özel ve
kamusal mekân kullanım biçimlerini ve gündelik hayatlarındaki yerini, birbirleri ve mekânla nasıl
ilişkilendiklerini anlamaya çalışan araştırma, bir gecekondu mahallesi hikâyesi anlatır. Bu hikâye,
birinci kuşak kadınların mahalle ortamında geliştirdiği motivasyon ve bunun ikinci kuşak
kadınlardaki tezahürü üzerine inşa edilirken, iki kapsamlı soruya yanıt arar: Bunlardan birincisi,
mahallenin kuruluşundan bu yana birinci kuşak kadınlar ne tür sorumluluklar üstlenmiş, nasıl bir
mücadele yürütmüştür? İkincisi ise, üzerine büyük emek verilen, büyütülüp yetiştirilen ikinci kuşak
kadınların kendilerinin de parçası olduğu mahalle hayatından beklentileriyle elde ettikleri arasında
nasıl bir ilişki vardır ve bugünün kent mekânına bu mahalleden atılmanın olanak ve kısıtlılıkları
nelerdir? Özetlemek gerekirse: (Bütün bu süreçte) anneler ne yapar, kızları ne ister?